کسی که برای فروپاشی شوروی دل نمی سوزاند، دل ندارد و کسی که دل می سوزاند، فکر ندارد

این روز به دو مناسبت شهره است: 12 جولای سال 1990 میلادی روزی بود که هنوز در زمان اتحاد جماهیر شوروی اولین کنگره نمایندگان مردمی جمهوری سوسیالیستی فدراتیو شوروی روسیه، بیانیه استقلال دولتی روسیه را تصویب نمود و دقیقاً یک سال پس از آن، انتخاباتی مردمی برگزار شدند که در آن کاندیدای دموکرات "بوریس یلتسین" به پیروزی رسید.
استقلال دولتی، بطور تنگاتنگی مرتبط بود با تلاش جامعه بسوی تغییرات دموکراتیک و نیازمند بود به حفاظت از دست درازی از سوی اتحاد مرکزی و حزب کمونیست اتحاد شوروی، که در آن زمان با پشتیبانی بسیاری از سوی مردم مواجه شد. بیانیه استقلال دولتی روسیه را تقریباً نمایندگان با اتفاق آرا تصویب نمودند و 12 جولای 1990 بعنوان جشنی حقیقی تلقی شد.
اما روز روسیه هنوز به یک جشن دولتی وطن پرستانه همانند روز استقلال در آمریکا و یا روز فتح باستیل در فرانسه که مردم را بسیج می کند، تبدیل نشده است. طبق نتایج یک همه پرسی که در سال گذشته توسط مرکز سنجش آرای عمومی روسیه انجام شد، تنها 16% از مردم روسیه آماده برگزاری این روز بعنوان روز کسب استقلال روسیه هستند. 39% معتقدند که دولت فقط یک روز تعطیلی را به آنان هدیه کرده است و 19% معترف شدند که نمی دانند صحبت از چیست.
پوتین در این رابطه گفت: "کسی که برای فروپاشی شوروی دل نمی سوزاند، دل ندارد و کسی که دل می سوزاند، فکر ندارد".
زندگی در روسیه ادامه دارد و ما چشم به آینده دوخته ایم. روسیه قصد احیای امپراطوری گذشته را ندارد و روز جشن از اینرو برای آن ضروری است که دولت خود را که در سال های 90 قرن گذشته میلادی تشکیل شد، تحکیم کند. در رابطه با احساسات و هیجانات مرتبط با یادآوری گذشته نیز باید گفت که به احتمال زیاد لازم نیست تجربه همسایگان اروپایی خود را تکرار کنیم. چرا که امروزه جشن استقلال فرانسه نیز از سوی تمام مردم بعنوان روز آزادی، برابری و برادری برداشت نمی شود.